Από τις πλέον σημαντικές και διαδεδομένες ποικιλίες επιτραπέζιας χρήσης, μικρασιατικής προέλευσης, καλλιεργείται συστηματικά στις περισσότερες αμπελουργικές χώρες, όπως στην Ιταλία (Regina, Razaki, Menavacca bianca, Pergolona), στην Ισπανία (Rosetti, Real, Teta de vaca), στη Βουλγαρία (Bolgar, Afuz- Ali), στη Ρουμανία (Aleppo, Afuz-Ali), στη Νότια Αφρική (Waltham Cross), στη Ρωσία (Aleppo, Caraburnu), στην Αργεντινή, στη Γαλλία, στη Χιλή (Dattier de Βeyrouth) κ.α.

Μνημονεύεται ή περιγράφεται αμπελογραφικά ως Razaki και Rosaki aspro από τον Rovasenda (1887), ως Rozaki, Cotico και Rhasaki από τον Guillon (1895), ως Regina και Blanca di Firence από τον Molon (1906), ως Rozaki και Rosaki από τους Viala και Vermorel (1909).

Αναφέρονται αρκετά συνώνυμα, όπως Ροζακί, Κέρινο, Αρχανιώτικο, Ραζακί λευκό, Κώτικο, Ανατολίτικο, Σμυρνέικο κ.ά. Στην Ελλάδα καλλιεργείται από τον 15ο αιώνα (σήμερα 17.000 στρ. έναντι 30.000 στρ. στις αρχές της δεκαετίας του 1990) και συνιστάται για τα αμπελουργικά διαμερίσματα της Στερεάς Ελλάδας, της Πελοποννήσου, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, της Θράκης, του Βόρειου Αιγαίου, των Κυκλάδων, της Δωδεκανήσου και της Κρήτης.

Πηγή:https:http://www.keosoe.gr