Στην περίπτωση των εδεσμάτων κυριαρχούν τρεις μεγάλες κατηγορίες θρεπτικών ουσιών. Οι υδατάνθρακες, οι πρωτεΐνες και τα λίπη. Είναι γενικώς παραδεκτό από τους περισσότερους γαστρονόμους, ότι το ερυθρό ξηρό κρασί προτιμά την κατηγορία των πρωτεϊνών, που εντοπίζεται κυρίως στα κρεατικά, το πτερωτό και τετράποδο κυνήγι, αλλά και στα τυριά.
Πριν μπούμε σε λεπτομέρειες πρέπει να εξηγήσουμε την προέλευση αυτής της τόσο παλιάς ρήσης: «κόκκινο με κρέας». Το ερυθρό κρασί περιέχει μέσα του μια ομάδα φυσικών ουσιών, που είναι υπεύθυνες για δύο συγκεκριμένα πράγματα. Την στυφάδα του μπρούσκου κρασιού και το ερυθρωπό ρουμπινί του χρώμα. Οι ουσίες αυτές είναι βασικά οι τανίνες και οι ανθοκυάνες και βρίσκονται πάνω στη φλούδα του ερυθρού σταφυλιού, ενώ εμφανίζονται μέσα στο μούστο κατά τη φάση της εκχύλισης. Αναλύσαμε αυτές τις ουσίες του κόκκινου κρασιού και διαπιστώσαμε ότι εκτός από τη στυφή τους γεύση, διαθέτουν κάποιο αρνητικό στατικό φορτίο.
Όλοι ξέρουμε από την άλλη πλευρά, ότι το κρέας περιέχει σημαντικές ποσότητες ζωικών πρωτεϊνών οι οποίες διαθέτουν θετικό φορτίο από τη φύση τους. Έτσι, όταν συναντηθούν στο στόμα με τις τανίνες του κόκκινου κρασιού, δημιουργείται ένα αρμονικό σύμπλεγμα, τόσο για το αίσθημα της γεύσης όσο και για την διεργασία της πέψης που αρχίζει ουσιαστικά από τον οισοφάγο. Την επιτυχία όλης αυτής της γευστικής αντίδρασης βοηθούν σαν καταλύτες και οι σιελογόνοι αδένες, που τροφοδοτούν το στόμα με σάλιο, γεγονός που επιταχύνει το ζευγάρωμα του κόκκινου κρασιού και του κρέατος. Αρκεί το κρέας να μην είναι πολύ ψημένο, γιατί εξαφανίζονται και καίγονται οι πρωτεΐνες, καταστρέφοντας τον «γάμο» με το κόκκινο κρασί.
Σίγουρα, πέρα από τα προηγούμενα, στον συνδυασμό τους με τα κρασιά καθοριστικό ρόλο παίζει η μέθοδος παρασκευής των κρεάτων καθώς επίσης οι συνοδευτικές σάλτσες. Σε γενικές γραμμές όμως: