Μέχρι τα τέλη της τέταρτης και τις αρχές της τρίτης χιλιετίας π.Χ. η μπύρα ήταν το κύριο αλκοολούχο ποτό στην Αρχαία Αίγυπτο. Από εκείνη την περίοδο φαίνεται ότι το κρασί αρχίζει να χρησιμοποιείται από τους βασιλείς και τους ιερείς, αφού βρέθηκαν μεγάλα κελάρια κρασιού που σχετίζονταν με τους ναούς των βασιλέων της Πρώτης Δυναστεία. Πολύ από το κρασί που καταναλωνόταν στην Αίγυπτο παραγόταν από χουρμάδες, αλλά υπάρχουν βάσιμα στοιχεία ότι πραγματικό κρασί από σταφύλια γινόταν εκεί από παλαιότερα έτη, μαζί με κρασί από άλλα φρούτα όπως τα ρόδια.

Σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τους τόπους προέλευσης των κρασιών μας δίνει η συνήθεια των αιγυπτίων να τοποθετούν σφραγίδες, για να σφαλίζουν τα κεραμικά δοχεία του οίνου.

Κατά τη διάρκεια της τρίτης χιλιετίας και του πρώτου μισού της δεύτερης φαίνεται ότι, κατα κύριο λόγο, οι αμπελώνες άνηκαν στο βασιλιά, τον κλήρο, και κάποιους αξιωματούχους.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ραμσή Γ', φαίνεται ότι δημιουργήθηκαν πολλοί αμπελώνες σε όλη την επικράτεια, βέβαια, παρά το γεγονός ότι η Αίγυπτος παρήγαγε το δικό της κρασί, έκανε εισαγωγή μεγάλων ποσοτήτων κρασιού, ίσως γιατί, όπως αναφέρουν μεταγενέστεροι Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς, τα αιγυπτιακά κρασιά σπάνια ήταν καλής ποιότητας.

Οι μαρτυρίες στη ζωγραφική των ταφικών μνημείων και τους πάπυρους δείχνουν ότι ο οίνος χρησίμευε για κοινωνικούς αλλά και θρησκευτικούς σκοπούς. Ήταν ιδιαίτερα στην τέλεση σπονδών και προσφορών στους νεκρούς.

Πηγή:Οίνος και Άμπελος, Tim Unwin εκδόσεις ΙΩΝ, 2003 σελ 91-96