Στην Εκκλησία μας ο οίνος χρησιμοποιείται σε ποικίλες λειτουργικές χρήσεις. Κυρίως όπως προαναφέρθηκε σαν ένα από τα δύο συστατικά της Θείας Ευχαριστίας αναμεμιγμένος με νερό και μεταβαλλόμενος σε αίμα Χριστού. Γι’ αυτό ανέκαθεν προτιμάται ερυθρός οίνος για να προσομοιάζει στο αίμα Κυρίου (Χρισόστομος, ομιλία στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο).

Στην λειτουργία της Εκκλησίας μας, λίγο πριν την μετάληψην, γίνεται ανάμιξη και ζέοντος ύδατος στο καθαγιασμένο ποτήριον, το οποίο συμβολίζει όχι μόνο του ζών και θερμόν αίμα του Κυρίου αλλά και την ζώσαν και θερμήν πίστη των κοινωνούντων. Εξ άλλου ο οίνος συμβολίζει τον Χριστό, κατά τον Κυπριανό, και το ύδωρ τους πιστούς, κατά άλλους το αίμα και ύδωρ που έρευσαν από την πληγείσα πλευρά του Ιησού πάνω στο Σταυρό και επίσης δια του οίνου καθαριζόμαστε από την αμαρτία, δια του ύδατος απαλλασόμεθα από την τιμωρία (Ιερώνυμος).

Εκτός της Θείας Ευχαριστίας οίνος προσφέρεται στο μυστήριο του γάμου στους νεόνυμφους και δηλώνει την συμμετοχή στις χαρές και τις λύπες της συμβίωσης. Στην αρτοκλασία μαζί με τους άρτους παρατίθενται φιάλες ελαιόλαδου και κρασιού. Η εξήγηση είναι ότι παλιότερα οι αρτοκλασίες ετελούντο κατά τας αγρυπνίας και προς ενίσχυση των αδελφών εδίνετο τεμάχιον άρτου μετά κρασοβόλιου οίνου ως πρόχειρος τροφήν. Τέλος οίνος χρησιμοποιείται κατά τα εγκαίνια ναού προς απόπλυνσιν της Αγίας Τραπέζης καθώς και στην πλύσιν των νεκρών λαϊκών. Η κατάλυσις οίνου επιτρέπεται μετά του ελαίου στις μη νηστίσημες μέρες και κατά την σαρακοστή στις γιορτές.